METEOROLOGIA
Menu  
  Strona startowa
  Kontakt
  Księga gości
  Budowa atmosfery
  Chmury
  Układy baryczne
  Zjawiska zachodzące w atmosferze
  Wilgotność i opady
  Wiatry
  Piękne i niebezpieczne
  Mapy synoptyczne
  Ankieta
  Pisz / Zdjęcie satelitarne
  Galeria
Budowa atmosfery

Atmosfera ziemska powłoka gazowa otaczająca ze wszystkich stron kulę ziemską i niemająca ściśle określonego kształtu. w jej dolnej części,  zwanej troposferą, zachodzi ciągłe przemieszczanie mas powietrza. Źródłem energii tych procesów jest promieniowanie słoneczne. Atmosfera wraz z magnetosferą chroni nas przed promieniowaniem ultrafioletowym, które jest szkodliwe dla organizmów żywych, a także przed nadmiernym wypromieniowaniem ciepła z Ziemi. Przelatujące przez atmosferę meteory i inne ciała kosmiczne najczęściej spalają się lub rozpadają w drobny pył. 
Atmosfera ziemska składa się z mieszaniny gazów, zwanej powietrzem. Głównymi składnikami suchego i czystego powietrza przy powierzchni Ziemi są :
- azot (78,08% ogólnej objętości)
- tlen (20,95% ogólnej objętości)
- argon (0,93%)
- dwutlenek węgla (ok. 0,03%)
- inne: neon, wodór, hel, metan, ozon, ksenon, i krypton (0.01%)
Do wysokości ok. 100 km nad powierzchnią Ziemi zawartość poszczególnych składników nie zmienia się. Gazy, których zawartość nie zmienia się, nazywamy stałymi składnikami powietrza. Skład chemiczny atmosfery jest zróżnicowany w zależności od wysokości. Przy powierzchni Ziemi dominują gazy cięższe (azot, tlen), natomiast na wysokościach powyżej 1000 km - gazy lżejsze, głównie hel i wodór. Wskutek różnych procesów zachodzących na Ziemi do atmosfery dostają się zanieczyszczenia naturalne oraz sztuczne, powstałe w wyniku działalności gospodarczej.

Atmosferę ziemską podzielono na troposferę, stratosferę, mezosferę, termosferę i egzosferę. Poszczególne warstwy atmosfery rozdzielają strefy przejściowe: tropopauza, stratopauza i mezopauza.

Troposfera - znajduje się w bezpośrednim kontakcie z powierz-chnią Ziemi, dlatego też podlega silnemu oddziaływaniu podłoża. Przebieg górnej granicy troposfery uzależniony jest przecie wszystkim od szerokości geograficznej i pory roku. Troposfera osiąga największą grubość nad równikiem - 17-18 km, około 10-12 km w umiarkowanych szerokościach i około 7 km nad biegunami. W troposferze znajduje się około 4/5 całkowitej masy atmosfery, niemal cała para wodna i aerozole. Ma ona bardzo duże znaczenie dla życia na Ziemi i procesów egzogenicznych modelujących jej powierzchnię gdyż w warstwie tej zachodzą główne procesy kształtujące warunki pogodowe i klimat. W troposferze odbywa się obieg wody i jej przemiany fazowe, występują intensywne ruchy powietrza (poziome, pionowe, turbulencyjne), które w dużym stopniu uzależnione są od rodzaju i ukształtowania powierzchni. W warstwie tarcia do wys. 0,5-1,5km ruchy powietrza są zakłócane szorstkością podłoża; powyżej znajduje się atmosfera swobodna, której ruch jest niezależny od cech podłoża. Istotną cechą troposfery jest systematyczny spadek temp. wraz z wys, średnio o 0,6°C na 100 m. 

Tropopauza
- cienka warstwa 1-2 km miąższości, w której temperatura jest stała w przekroju pionowym.

Stratosfera - sięga do wys. 50-55km. Dolna część stratosfery nazywana bywa warstwą zimną, gdyż panuje tu b.niska temp. Dopiero od wysokości około 25km następuje szybki wzrost temp., tak że w górnej jej części osiąga ona 0°C. Wzrost temp. jest wynikiem pochłaniania promieniowania słonecznego, głównie ultrafioletowego przez ozon. Największa koncentracja ozonu obserwowana jest w warstwie od 20 do 35 km. Warstwa ta nazywana jest ozonosferą lub warstwą ciepłą. Znaczenie tej cienkiej warstwy ozonowej dla życia na Ziemi jest bardzo duże, gdyż pochłania ona znaczną część szkodliwego dla organizmów żywych promieniowania nadfioletowego i rentgenowskiego. Ozon cechuje się małą trwałością. Do jego rozpadu przyczyniają się bardzo trwałe freony i inne gazy zawierające brom lub chlor. Ich wzrastająca w troposferze i stratosferze ilość przyczynia się do zmniejszania zawartości ozonu, czyli powstawania „dziur ozonowych" umożliwiających wzrost ilości szkodliwego promieniowania docierającego do powierzchni Ziemi.

Stratopauza - jest cienką strefą przejściową między stratosferą a mezosferą o stałej temp. ok. 0°C i bardzo niskim ciśnieniu atmosferycznym 1hPa. 

Mezosfera -  jest kolejną warstwą, rozciągającą się od około 50-55 km do 85 km. Charakteryzuje ją duży spadek temp. wraz z wysokości. Temperatura spada tam do -80°C. 

Mezopauza
- na granicy między mezosferą a termosferą temp. wynosi nawet do  -100°C.

Termosfera - cechuje się wzrostem temp. wraz z wys do 1000°C w jej górnej granicy, czyli na wysokości około 800 km. Bardzo wysoka temp. występująca w tej warstwie jest efektem pochłaniania promieniowania słonecznego (krótkofalowego i ultrakrótkofalo-wego) przez zjonizowane gazy. Silna jonizacja atmosfery, która rozpoczyna się już poniżej mezopauzy, stała się podstawą do określania tej części atmosfery także mianem jonosfery. W warstwie tej występują zorze polarne, polegające na świeceniu rozrzedzonych gazów (zjonizowanych atomów azotu i tlenu).

Egzosfera -  zewnętrzna warstwa atmosfery. Charakteryzuje się ucieczką cząsteczek gazów. W warstwie tej temp spada wraz ze wzrostem wys., co jest efektem znacznego rozrzedzenia powietrza. Na granicy z przestrzenią międzyplanetarną temp. spada do -273,2°C.



Schemat budowy atmosfery

Godzina  
   
Prognoza pogody  
 
 
Darmowa Bramka SMS  
  Darmowa Bramka SMS  
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja